اپدیت سیستم‌های سخت افزاری: USB3.1 و USB3.0
امروز در اپدیت سیستم های سخت افزاری و افزایش عمری کاری انها بحث در رابطه با پورتی است که مصرف روزانه برای خیلی‌ها دارد بدون اینکه افراد توجه زیادی به آن داشته باشند.USB 3.0, پورتی که به مرور دارد با آمدن وسایل پشتیبانی کننده آن، جانشین پورت USB 2.0 می شود. در حال حاضر در نسل جدید مادربرد های موجود در بازار بیشتر پورت USB 3.0 و در مدل های جدیدتر، USB 3.1 را جانشین پورت USB 2.0 کرده‌اند تا محدودیت‌های سرعت و نوع ارتباط و تبادل داده این پورت را رفع و امکان ارتباط سریعتر وسایل و همچنین انتقال داده بین وسایل مختلف را فراهم کنند.
در جدیدترین اصلاحیه نام گذاری پورت ها، به علت شباهت زیاد مشخصات USB 3.0 با USB 3.1 گروه USB-IF که مشخصات استاندارد USB را مشخص و عرضه می‌کند، پورت های USB 3.0 که دارای سرعت 5Gbit/s- گیگابیت بر ثانیه هستند را به نام USB 3.1 gen 1 و به پورت های USB 3.1 که دارای سرعت 10Gbit/s هستند را USB 3.1 geb 2 نام گذاری کرده اند. من به علت مرسوم تر بودن نام گذاری قدیمی، از آن استفاده می‌کنم ولی در آینده نام گذاری جدید بیشتر کاربرد خواهد شد.
در حال حاضر پورت USB 2.0، دارای سرعت تئوری 480Mbit/s است که در تست های عملی غالبا به سرعت 280Mbit/s یا حدود 35MB/s می‌رسد که در زمان خودش، جواب گوی طیف وسیعی از وسایل بوده و به عنوان یک استاندارد ارتباطی جهت اتصال دستگاه‌های مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد.
اما در طی 2-3 سال اخیر با عمومی شدن تکنولوژی های جدید مثل دوربین های ضبط 1080P و افزایش سرعت هارد های اکسترنال موجود در بازار به بیش از100MB/s در مدل های HDD و سرعت های بسیار بالاتر در مدل های SSD، عرضه فلش های USB3 که توانایی انتقال سریعتر اطلاعات را فراهم می‌کنند و… محدودیت‌های سرعت پورت USB 2.0 به مرور خود را نشان داده و نیاز به استفاده از پورت جدید بیشتر و بیشتر احساس می شود.
با آمدن استاندارد USB 3.0 سرعت اسمی این پورت به حدود 5Gbit/s افزایش پیدا کرد که در عمل و در بهترین حالت به حدود 4Gbit/s و به طور معمول به حدود 3.2GBit/s یا400MB/s می‌رسد که رشد بیش از 10 برابر را نسبت به نسل قبل دارد. این استاندارد همچنین ضعف ارتباطی نسخه قبل در زمینه مکالمه بین دو سیستم را به علت محدودیت‌های تعداد مسیر رفع کرده و بازدهی ارتباط را افزایش داده است. در کنار این موارد در نسخه 2 به علت محدودیت تعداد سیم، نوع ارتباط به صورت Half-duplex – که معنای ارتباط یک‌طرفه در هر لحظه است - تعریف شده است که به این صورت در هر لحظه از هر وسیله تنها به یک سمت اطلاعات منتقل شود. این مورد در حالت تئوری مشکلی ایجاد نمی‌کند ولی در عمل وقتی تعداد زیادی درخواست بین دو دستگاه وجود داشته باشد باعث تأخیر در درخواست ها یا latency می‌شود که در نسخه 3.0 به بعد با افزایش سیم‌های ارتباطی و تعریف جدید نوع ارتباط، مشکل رفع و بازدهی کلی افزایش پیدا کرده است.
در زمان نهایی شدن این استاندارد در نسل اول مادربرد ها، با کمک قرض گرفتن بخشی از پهنای باند آزاد PCI-E و استفاده از چیپ ست های مختلف، پورت های USB 3 در مادربرد های حرفه‌ای قرار گرفت و به مرورزمان در مادربرد های نسل حاضر و نسل بعد به طور onboard – یا از قبل تعریف شده - توسط شرکت های اینتل و AMD، پورت های USB 3 و USB 3.1 به طور پیش‌فرض در دل مادربرد قرار داده شده و پورت های USB 2.0 به تعداد محدودتر جهت سازگاری با وسایل قدیمی تردر مادربرد ها همچنان قرار داده می شود. اما در این بین مادربرد های زیادی ساخته شده‌اند که دارای این پورت نیستند و برای دسترسی به این پورت باید از کارت های تبدیل PCI-E به USB3.0 یا USB3.1 استفاده کنید.
توجه داشته باشید در زمان خرید کارت های تبدیل کننده به USB3.0 و USB3.1 موارد مختلفی هست که می‌تواند کمک کند بیشترین بازدهی را در مقابل مبلغ پرداختی از سیستم داشته باشید.
واقعا سپاس بابت توضیحاتی که دادید و خیلی به من کمک کرد . خیلی روان و ساده همه نکات رو توضیح دادید .همیشه موفق و شاد باشید …
خواهش – همچنین موفق باشید